• Pałacu Gyeongbokgung. Skłamałabym, jakbym powiedziała, że pamiętam tą nazwę XD

Pałac jest tak naprawdę odbudowany stosunkowo niedawno, bo w swojej 600 letniej historii był aż dwukrotnie zniszczony przez Japończyków. Obecnie prezentuje się pięknie, szczególnie że Koreańczycy zwiedzają go w tradycyjnych strojach, Hanbokach, co tylko dodaje temu miejscu magii. Uroczo wyglądają te rodziny, gdzie nawet tatowie są przebrani Zastanawiałam się, co bym musiała mojemu tacie dać, żeby się zgodził na takie przebranie, pewnie tramwaj

Dodatkowo stawy ozdabiają czaple, a nad monumentalnymi budowlami górują szczyty parku narodowego Bukhasan. Całość zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie – podobało mi się bardziej, niż myślałam

• Wioska Bukchon Hanok – to z kolei miejsce często polecane w przewodnikach, jako warte odwiedzenia w Seulu.

W praktyce miejsce to jest rzeczywiście przyjemne, ale dosyć turystyczne. Warto się przespacerować trochę dalej, i trafić do lokalnej kawiarni, bo widoki ze wzgórza, na którym rozpościera się ta część Seulu, są bardzo malownicze. Ja polecam jeszcze inną wioskę z Hanokami, znajdziecie o niej informację poniżej.

• Miejsce mało znane, a bardzo fajne – Ihwa Mural Village, to część Seulu bogata w murale.

Wypiłam tam najlepszą kawę w życiu, trochę dlatego, że musieliśmy się schować przed deszczem. Tak, jak odstatnie ofiary losu, w porze monsunowej w Korei nie wzięliśmy ze sobą kurtek przeciwdeszczowych idąc zwiedzać xD Jak po wypiciu kawy wyszliśmy dalej zwiedzać, to znowu nas dorwała burza. Siedzieliśmy jak ostatnie niedojdy, na schodkach, czekając aż przejdzie, gdy podeszła do nas pani ok 60, przysięgam koreańska wersja mojej mamusi xD i gestykulując mówiła coś w swoim języku. Pokazywała na parasol, więc pokręciłam głową gestykulując, że niestety nie mamy tego cudu techniki. Pokazała na schody, po czym zniknęła schodząc po nich w dół. Po jakiś 5 minutach wróciła, niosąc dodatkowe dwa parasole. Wręczyła nam je, nie chciała pieniędzy. Wyobrażacie sobie to? W życiu nie spotkałam się z tak miłymi i pomocnymi ludźmi, jak w Korei. To jest nieporównywalne z niczym innym, byliśmy oniemiali

• Już z parasolkami zwiedziliśmy jeszcze park Naksan.

To park, z którego widać panoramę Seulu, do tego jeszcze góry Bukhasan, i mur otaczający miasto. Jest też taras widokowy, którego naszukaliśmy się jak nie wiem, w końcu jak go wyszukaliśmy to zaczęło lać, więc położyliśmy się tam na betonie i zasnęliśmy. Tak, taki to był poziom zmęczenia, że człowiek zamieniał się w żula – spał na betonie, z upału nie pachniał najpiękniej i żebrał o parasolki

No dobra a potem wyciągnęłam ten aparat i statyw, no bo w końcu jakoś chcę się z Wami tym podzielić po wyjeździe Tymczasem Kuba przysypiał na krawężniku, bo to już 16 świątynia tego wyjazdu i 564 ujęcie. Także zapraszam do galerii, oglądacie ją dzięki cierpliwości i akceptacji jednej osoby, i pasji do fotografowania drugiej

Sama wioska zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Powstała w 2014 roku, więc zupełnie niedawno, na wzór dawnych wiosek mieszkalnych. Majestatyczne szczyty gór piętrzą się nad łukowatymi dachami, tworząc wspólnie wrażenie spokoju i ponadczasowości. A potem w tradycyjnym garażu stoi najnowszy model Hyundai, a w tradycyjnym budynku obok mamy koreańską żabkę, czyli sklep nice toCU świetne jest to połączenie, i mogłabym mieszkać w takim miejscu bez problemu. Do tego obok znajduje się świątynia, otoczona lasem, pełna kolorowych lampionów i migotliwych światełek, w której można spędzić noc.